در باب نحوه ی چگونگی قبض روح سه دسته از افراد (حاکم ستمگر، خورنده مال یتیم و شهاد دروغگو) از امام صادق (ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: روزی چشم درد شدیدی بر حضرت علی (ع) عارض شد. پس پیامبر (ص) به عبادت آن حضرت آمد و دیدند که حضرت علی (ع) از شدت درد بی تابی و ناله می نماید. سپس پیامبر (ص) به وی فرمودند: آیا این فریاد و ناله از روی جَزَع و بی تابی است و یا درد بسیار شدید؟
علی (ع) عرض کرد: ای رسول خدا؛ دردی را شدیدتر از این درد هرگز سراغ ندارم.

سپس پیامبر (ص) (برای این که علی (ع) را آرام نمایند) فرمودند: یا علی! اِنَ مَلک المَوت اِذا نَزَل لِقَبض روحِ الکافر، نزل مَعَه بِسَفُود مِن نارٍ فَیَنزع روحَهُ بِهِ فَتَصیحُ جَهنم؛ ای علی؛ هنگامی که عزرائیل نزد کافری می آید تا روح او را قبض کند، همراه خود سیخی از آتشین می آورد تا به وسیله ی آن روح او را از کالبدش بیرون بکشد، و در این هنگام جهنم صیحه می کشد.

حضرت علی (ع) هنگامی که این موضوع را شنیدند (درد خود را فراموش کرده) برخاسته و راست نشسته و گفتند: هَل یُصیب ذلک اَحداً مِن اُمتِکَ؟، آیا از امت شما (مسلمانان) کسی این گونه قبض روح می شود؟

پیامبر (ص) فرمودند: نَعم حاکمٌ جائر، وَ آکِلُ مالِ الیَتیم ظلماً، وَ شاهد زُورٍ؛ آری؛ (سه کس این گونه قبض روح می شوند) حاکم ستمگر، و خورنده مال یتیم از روی ظلم، و کسی که گواهی دروغ بدهد، (فروغ کافی، ج3: 253)، و همچنین پیامبر (ص) در روایتی دیگر فرمودند: اِن مَلک المَوت اذا نَزَل لقَبض رُوح الفاجِر، جاء وَ مَعه سَفودٌ مِن نارٍ؛ فرشته مرگ، جناب عزرائیل، هرگاه برای گرفتن جان انسان بدکاری فرود آید، سیخی آتشین همراه خود دارد که با آن قبض روح بدکاران را می نماید. (مصابیح الدجی: 1155؛ آمال الواعظین، ج3: 359- 360)